Boekverslag "Bint"

                                                                                                                                        

                                                                                                                                                          Carin Kramer

                                                                                                                                                           V6B

                                                                                                                                                           18-10-16

Mijn mening

Bint, een boek geschreven op basis van de Nieuwe Zakelijkheid. Ik las dit boek ook naar aanleiding van de Nieuwe Zakelijkheid, waarover ik met een groepje een opdracht moest maken. De Nieuwe Zakelijkheid benadrukt korte zinnen met zo weinig mogelijk bijvoeglijke naamwoorden zodat slechts wat nodig is verteld wordt. Naar mijn mening vallen deze kenmerken van de Nieuwe Zakelijkheid naarmate de lezer het boek leest steeds minder op, het begint te wennen. Het verhaal, wat over stalen tucht gaat, wordt zeer interessant beschreven. In het boek is ook te zien dat het boek in 1934 al is geschreven, Bordewijk gebruikt namelijk nog de hij/zij werkwoordvorm voor jullie. In principe is dit geen probleem om te lezen, het valt echter wel op en het is dus te zien dat het een oud boek is. De verhaallijn is redelijk ingewikkeld en de lezer moet dus ook goed het verhaal in zich opnemen om alle informatie mee te krijgen. Dat vond ikzelf niet erg, het was namelijk een interessant boek om te lezen. Voor mijn leeftijdsgenoten is het in principe niet echt een aanrader, het is namelijk geen boek van deze tijd, toch zou het niet verkeerd zijn om het boek te lezen aangezien het van een goed literair niveau is.

Samenvatting

Als nieuwe leraar wordt De Bree aangenomen op een middelbare school. Aan het hoofd staat directeur Bint. Volgens Bint sluit het onderwijssysteem slecht aan op de eisen van de maatschappij. Voor een beter aansluiting is hij van mening dat het onderwijssysteem moet veranderen. Op deze school heerst dan ook een stalen tucht, die vijf jaar tevoren is ingevoerd. Een ‘product’ van deze tucht is klas 4D (‘de hel’). Bint: “Die klas is uniek. Zo één heb ik er nog nooit kunnen vormen, vóór deze.” De Bree denkt dat hij mentaal en fysiek sterker is dan de klas en verklaart hen de oorlog “zonder ophouden, het hele schooljaar door…”. De voorgaande leraar van ‘de hel’ is er weggepest. De Bree past zich, net als alle andere leraren, al snel aan het systeem van Bint aan.

Na ontvangst van een slecht kerstrapport pleegt de leerling Van Beek zelfmoord. Bint wist dit van tevoren, maar hij nam geen maatregelen. Er ontstaat een oproer onder de leerlingen, maar ‘de hel’ slaat deze neer, geïnstrueerd door Bint. Op een stoïcijnse manier zegt hij: “De school komt er beter uit tevoorschijn. Aardbeving is meestal bergvorming, en ons ontzag gaat naar de bergen.” Tijdens een schoolreis worden twee leerlingen door een medeleerlinge zwaar afgestraft, omdat ze, tegen de instructies in, hun eigen gang gaan.

Aan het eind van het schooljaar besluit de Bree toch les te blijven geven. Na de vakantie hoort hij dat Bint ontslag heeft genomen. Hij heeft zich het incident met Van Beek toch meer aangetrokken. Hierdoor blijkt dat Bint niet opgewassen was tegen zijn eigen systeem. Alle leraren zijn verslagen en Donkers neemt zijn plaats in. De Bree wil Bint thuis nog opzoeken, maar treft hem niet thuis. Klas 4D is overgegaan naar de examenklas, maar De Bree wil nog steeds geen vrede met hen sluiten. Het blijft oorlog.

Bron

Altveer, E. v. (2012, december 3). leesdossier Else van Altveer. Opgehaald van leesdossier-else-van-altveer.blogspot.nl: http://leesdossier-else-van-altveer.blogspot.nl/2012/12/bint-ferdinand-bordewijk-nieuwe.html

Boekverslag "Het geheim"

                                                                                                                                   Carin Kramer

                                                                                                                                                               V6B

                                                                                                                                                               18-10-16

Mijn mening

Het geheim, maar wat is dat geheim nu eigenlijk? In het boek van Anna Enquist wordt er zeer uitgebreid verteld over het leven van Wanda Wiericke. De lezer komt in het boek al het nodige te weten over haar en haar familie, dit gebeurt allemaal in chronologische volgorde. Ook wordt er verteld over een oude liefde van Wanda, dit wordt deels chronologisch en deels niet-chronologisch verteld. De titel van het boek is eigenlijk al het grootste open plek, de lezer wil er achter komen wat het geheim inhoudt. Er wordt gedurende het hele boek een spanningsboog opgebouwd en uiteindelijk wordt de open plek gevuld. Voor de lezer, en wat ikzelf ook leuk vond, is het fijn dat er een spanningsboog wordt opgebouwd zodat het boek interessant wordt om er nogmaals bij te pakken. De open plek wordt wellicht iets te vroeg verteld waardoor het laatste stukje, waarbij de oude liefde van Wanda in de woonplaats arriveert, minder interessant wordt. Anna Enquist schrijft het verhaal met veel losse verhalen eromheen, dit leidt de lezer echter niet af van de grote verhaallijn, het vult de grote verhaallijn juist aan. Het geheim is zeker een aanrader voor een lezer die houdt van een verhaal met een spanningsboog en veel open plekken.

Samenvatting

Het verhaal begint met de geboorte van Wanda, de dochter van Emma. Egbert is getrouwd met Emma, maar hij toont niet veel liefde voor het kind. Emma is opera-zangeres, haar leraar is de joodse meneer De Leon. Emma is vaak van huis en dan wordt Wanda opgevangen door Stina, de meid van de familie. Wanda speelt vaak piano en haar moeder beseft dat ze een groot talent is. Egbert vindt echter dat ze eerst naar school moet. Emma raakt zwanger en Wanda krijgt een broertje, Frank. Hij blijkt het Downsyndroom te hebben en Wanda geeft Egbert daar de schuld van. Frank is een onhandelbaar kind en alleen als hij de pianomuziek van Wanda hoort, wordt hij rustig. Wanda is daar heel trots op, maar voelt niet de waardering van Egbert waar ze zo op hoopte. 

Als de oorlog uitbreekt, loopt meneer De Leon gevaar. Emma wil dat hij onderduikt, maar Egbert wil dat niet. Wanda ziet hoe hij door Duitse soldaten wordt meegenomen. Na de hongerwinter gaat ze naar het platteland om bij te komen. Ze kan nu een tijd lang niet op de piano spelen. Frank wordt in een inrichting geplaatst, waardoor het hele gezin tot rust komt. Wanda gaat weer naar hartelust pianospelen. Ze gaat terug naar school en krijgt een vriendje, de broer van Gonnie, haar vriendin. Eigenlijk is ze niet in de jongen geïnteresseerd, ze denkt alleen maar aan zichzelf. Ze krijgt pianoles en speelt zo vaak, dat haar vader boos is dat ze nooit bij Frank op bezoek gaat.  Ze gaat echter door en wordt uiteindelijk op het conservatorium toegelaten.

Wanda speelt in concerten vaak met Lucas samen, met wie ze veel succes oogst. De relatie die ze hebben, is echter zeer onbevredigend. Later blijkt dat hij homoseksueel is. Haar ‘vader’ krijgt een kankergezwel in zijn keel en overlijdt hieraan. Na een tijdje krijgt haar moeder een nieuwe vriend, Guido. Wanda heeft het hier heel moeilijk mee en wordt ziek. Ze kan een tijdje niet pianospelen, waardoor ze tijd heeft om over zichzelf na te denken.

Ze gaat naar Frank om voor hem te spelen. Daar ontmoet ze zijn arts, Bouw, met wie ze een verhouding krijgt. Hij spoort haar aan om in Londen te gaan studeren. Zij maakt daar een slippertje en gaat eerder dan verwacht terug, omdat Bouw dat wil. Wanda en Bouw gaan trouwen en verwachten een kind. Wanda krijgt echter een miskraam, de vrucht blijkt mongolisch te zijn. Ze wil nooit meer zwanger worden van Bouw en gaat bij hem weg.

Ze gaat op tournee in de Verenigde Staten en speelt beter dan ooit. Ze stort zich helemaal op haar carrière. Dan hoort ze dat haar moeder ernstig ziek is. Op haar sterfbed vertelt ze dat Egbert niet de echte vader van Wanda is. Ze sterft voordat ze kan zeggen wie dan wel haar vader is, maar Wanda weet dat dat meneer De Leon moet zijn. Na de crematie gaat Wanda weer pianospelen, maar ze moet stoppen omdat ze reuma heeft.

Bouw is inmiddels hertrouwd. Zijn vrouw is in het buitenland en terwijl hij alleen thuis zit, leest hij een artikel over Wanda Wiericke. Hij probeert haar adres te achterhalen en het blijkt dat ze zeer afgelegen in de Franse Pyreneeën woont. Ze heeft geen familie meer en in tegenstelling tot haar vroegere leven, geniet ze van de rust. Ze heeft nu zelfs angst voor de piano. Uiteindelijk durft ze toch achter het instrument te gaan zitten. Wanda ontvangt het bericht dat Bouw naar haar op weg is en ze ziet tegen de ontmoeting op. Intussen is Bouw aangekomen in de woonplaats van Wanda. Vanaf het kerkhof kijkt hij op haar huis en hij ziet en hoort haar spelen.

Bron

Elsschot, W. (2016, september 12). Anna Enquist - Het geheim. Opgehaald van verdec.com: http://www.verdec.com/hulpje/boekvers/geheim.htm

Boekverslag "Alles wat er was"

                                                                                                                                     

                                                                                                                                                         Carin Kramer

                                                                                                                                                         V6B

                                                                                                                                                         18-10-16

Mijn mening
Alles wat er was is een boek dat een zeer onwerkelijk verhaal vertelt. Als lezer kon ik mezelf zeer slecht inleven aangezien ik niet begreep waarom de personages in het boek niet anders handelden. Het verhaal begon in principe zeer interessant, het eindigde daarentegen zeer slap.

In het begin ontstonden er allemaal open plekken waardoor de spanning in het boek steeg. Als lezer werd ik nieuwsgierig naar wie de personages allemaal waren en wat hun verleden was. Na de knal in het boek werd echter alles veel onduidelijker en minder realistisch waardoor de spanning ook uit het boek verdween. Alles wat mis kon gaan, ging ook mis.

De structuur van het boek vond ik echter wel interessant. Doordat het verhaal met behulp van dagen totaal niet chronologisch verteld werd, moest ik als lezer puzzelen om de gebeurtenissen in de goede volgorde te zetten. Dit zorgde ervoor dat het boek interessant was om door te blijven lezen.

Qua inhoud vond ik het interessant dat Hanna Bervoets liet zien hoe een mens kan worden als degene niet weet waar hij of zij aan toe is. De personen in het boek gingen veel over elkaar, maar ook over acties nadenken. Dit had soms positieve, maar soms ook negatieve gevolgen. Bervoets liet in het boek zien dat, zodra men alleen op elkaar aangewezen is, er een soort van machtsstructuren ontstaan. De taken in het leven worden verdeeld en men moet daar mee leven. Dit was naar mijn mening interessant om over na te denken en ook om er over na te denken hoe een persoon dat zelf zou doen. Ik zou Alles wat er was echter niet aanraden aangezien ik het verhaal wat Hanna Bervoets heeft verteld niet begrijp en ook niet sterk vind.

 
Samenvatting
Merel is tv-redactrice en op een normale zondagmiddag in het jaar X willen ze in een schoolgebouw een wetenschappelijk programma opnemen, waarin het kind Joeri een hoofdrol zal spelen. Hij is een erg slim wiskundejongetje (maar niet hoogbegaafd). De opnames zijn nog maar net begonnen, als er een enorme knal buiten klinkt. Op last van de autoriteiten moet iedereen blijven zitten waar hij zit. Merel zit vanaf dat moment met nog zeven anderen opgesloten in het gebouw waar een ondoordringbare dikke mist omheen hangt. Niemand weet wat er exact aan de hand is, maar ze besluiten de instructies op te volgen en te blijven zitten waar ze zitten. De opladers van de mobiele telefoons liggen helaas thuis, internet ligt er natuurlijk ook uit, maar er is voorlopig water, de elektriciteit doet het en er is genoeg leesvoer aanwezig in de klaslokalen en de schoolbibliotheek .

Merel vindt bij een rondgang door de school een agenda van een meisje, dat Melissa heette. Die agenda gaat ze min of meer als dagboek gebruiken om de dagen van elkaar te kunnen onderscheiden. Boven alle hoofdstukken staat dan ook vermeld welke dag het is dat de mensen in het schoolgebouw zitten. Een van de acht, de cameravrouw Lotteke, is al heel snel verdwenen. De andere zeven zijn Merel, Barry en Leo (die van de televisiezijde komen) Natalie en haar zoon, de 8-jarige Joeri, Kaspar (de onderwijzer van Joeri) en Kalyem (de conciërge van de school). Ze besluiten de lokalen zo te verdelen dat iedereen een andere kamer heeft. Ze hebben helemaal geen contact met de buitenwereld en ze vragen zich natuurlijk wel af wat er buiten is gebeurd. Leo is populair onder de bewoners. In het begin draait alles om het jongetje Joeri dat het leven in de brouwerij brengt. Hij zorgt dat er gespeeld wordt. Maar gaandeweg komen er spanningen onderling. Dat heeft bijvoorbeeld te maken met het verdelen van voedsel en de behoefte aan seks. Op dag 21 vindt Merel een buisje waarin medicijnen hebben gezeten voor iemand die onder grote psychische spanningen lijdt. Ze vertelt dat wel tegen Barry, die een van haar beste collega’s is. Dan valt de elektriciteit uit, wat ook weer voor spanningen zorgt. Om de seksuele spanning te verminderen masturbeert Merel bij erotische fantasieën, want seks is onder dergelijke omstandigheden een middel tot ontspanning. Natalie brengt daarom vaak de nachten door in het lokaal van Kasper, de onderwijzer van Joeri. Joeri voelt zich dan buitengesloten door twee mensen uit zijn directe omgeving (zijn moeder en zijn meester) en zoekt zijn toevlucht tot Merel. Ze begrijpt later dat hij dit doet om zijn moeder een beetje jaloers te maken. Hij vraagt Merel met hem het mattenspel te spelen. Daarbij glijdt hij met een mat van de trappen in de school. Maar wanneer Merel eindelijk daarin toestemt, gaat het goed mis. Joeri dondert van de trap en het ziet er akelig uit. Zijn arm heeft een open , gecompliceerde breuk en daarin begint later koudvuur te komen. De arm wordt zwart en moet worden geamputeerd. Dat doet Kaspar met het keukenmes. Merel veegt de bloedvlek van de trap, maar vindt meteen een nieuw kokertje van medicijnen. Natalie is woedend vanwege het gebeurde, maar eigenlijk is ze zelf ook een beetje schuldig door ‘s nachts naar Kaspar te gaan.

Natalie en Kaspar nemen het besluit het schoolgebouw te verlaten. Ze dragen Joeri met zich mee, wanneer ze vertrekken. Leo zegt dat Joeri zo koud was toen hij vertrok, dat hij vermoedt dat het jongetje dood was. Dat gebeurt allemaal omstreeks de dagen 50 tot en met 55. Een dag later hebben Merel en Leo voor de eerste keer seks met elkaar. De dagen daarna gebeurt dat weer, maar Merel zorgt ervoor dat ze altijd vroeg weer weggaat bij Leo, want ze wil niet dat de anderen iets merken. Wanneer ze elke vierde nacht wil overslaan met seks en ze langs zijn lokaal loopt, hoort ze twee mannen hijgen. Leo en Barry hebben dan ook seks met elkaar.

Op dag 72 is het 12 november en dat is de verjaardag van Merel. Ze wordt 29 jaar. Kaylem nodigt haar uit in zijn lokaal: ze krijgt als cadeau een ketting die hij zelf gemaakt heeft. Hij vertelt haar over zijn verleden als vluchteling. De dagen vliegen voorbij. Merel heeft steeds seks met Leo. Ze heeft een vreemd soort buikpijn. De lezer vermoedt op dat moment wel dat ze zwanger zal zijn. Dat verhoogt ook de onderlinge spanningen, want Barry weet er intussen van. Hij was er immers ook gebrand om Leo te veroveren. Maar hij ziet nu in dat dit waarschijnlijk onmogelijk is. Hij wil dan niet verder leven en weigert te eten en te drinken. Merel verzorgt hem nog een tijdje. Leo verdenkt Barry ervan de man van de pillen te zijn. Merel krijgt een geschreven brief van Barry: hij wil niet verder leven. Hij zegt dat hij nooit pillen heeft geslikt. Hij vertelt dat hij Leo ook een brief geschreven heeft. Merel kient het zo uit dat ze de brief van Barry aan Leo ontfutselt terwijl hij onder de douche staat. In de brief deelt Barry aan Leo mee dat hij verliefd op hem is, maar dat hij begrijpt dat hij voor Merel kiest. Daarmee is het doel in zijn leven voorbij. Als lezer voorvoel je dat hij de lust om te leven verloren heeft en zal sterven.

Merel is intussen zwanger: dat kan alleen van Leo zijn en in haar dagboek richt ze zich nu tot “je”, met wie ze meer dan waarschijnlijk haar ongeboren kind bedoelt. Die wil ze voor later vertellen wat er allemaal gebeurd is.

Barry sterft en het lijkt erop dat Kaylem hem een handje heeft geholpen. Merel is enkele dagen niet goed bij bewustzijn en als ze wakker wordt, blijkt dat Kaylem en Leo begonnen zijn aan de fastfoodmaaltijd-Barry. Ze zijn aan zijn benen begonnen. Deze vorm van kannibalisme komt natuurlijk wel eens meer voor bij mensen onder extreme omstandigheden (vgl. de beruchte vliegramp in de Andes in de film Alive). Kaylem is de initiatiefnemer. Volgens Leo smaakt het vlees hetzelfde als de Peruaanse cavia die hij ooit eens voorgezet heeft gekregen. Merel neemt later wraak door Kaylem te wurgen met de ketting die ze ooit van hem had gekregen voor haar verjaardag. En omdat het voedsel na al die dagen natuurlijk op is, beginnen ze ook te knagen aan het vlees van Kaylem. Het is allemaal heel luguber.

In een van de laatste dagboekhoofdstukken beklemt Leo dat hij in North Dakota verslaafd is geraakt aan de pillen. Hij had vijf kokers bij zich toen hij in het schoolgebouw aankwam. Hij vertelt aan Merel dat hij de school moet verlaten, omdat hij “hulp” moet halen, omdat anders Merel, de baby en hijzelf het allemaal niet zullen overleven. In het laatste dagboekverhaal geeft Merel aan dat Leo acht dagen daarvoor vertrokken is en dat ze sindsdien niets meer van hem heeft vernomen. Ze bekent dat ze nu alle pillen in een keer geslikt heeft: ze droomt nu min of meer van een reis naar North Dakota met haar (ongeboren) dochtertje.

Een bizar einde van het verhaal. Waarschijnlijker is dat ze in het schoolgebouw zal zijn omgekomen en dat anderen haar dagboekaantekeningen zullen hebben gevonden.

Bron

Pol, K. v. (2013, maart 23). scholieren.com. Opgehaald van scholieren.com: http://www.scholieren.com/boek/12490/alles-wat-er-was/zekerwetengoed