Carin Kramer, V5B
3-03-2016
Mijn mening
Het boek “Zonder
genade” kan in een paar woorden beschreven worden; liefde, dood en rouw. Deze
drie begrippen worden erg goed op elkaar ingespeeld in het boek. In plaats van
dat de hoofdpersoon het rouwproces meteen na de dood liet komen, kwam er eerst
nog een deel van ontkenning. Doordat Renate Dorrestein dit heel goed liet
kenmerken door personen, is mijn mening dat “Zonder genade” een zeer goed boek
is. De schrijfster maakte veel gebruik van flashbacks, waardoor de lezer steeds
meer over de dood kwam te weten. Zo kon de lezer stukje voor stukje puzzelen om
dan uiteindelijk erachter te komen hoe de zoon is overleden. Door dit puzzelen
in het boek, heeft de lezer eerder de neiging door te lezen. Hier heeft de
schrijfster erg goed op ingespeeld. Echter draait het boek niet om de dood van
de zoon, maar om het rouwen. Hier heeft Renate Dorrestein zeer goed op
ingespeeld met behulp van verschillende aspecten. Hoe verschillend een mens kan
zijn in zijn of haar rouwproces en hoe verschillend een mens kan zijn in zijn
of haar doen en laten.
Wanneer ik het boek
vergelijk met de andere boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen, prefereer
ik toch eerder “De dochter” van Jessica Durlacher. Dit boek wekte net iets meer
interesse bij mij op. Wanneer ik de schrijfstijl met elkaar vergelijk, is er
weinig anders. Wel is in “De dochter” gebruik gemaakt van een tijdsprong,
terwijl in “Zonder genade” steeds sprake is van flashbacks. Beide gebruiken
geven een interessante twist aan het verhaal.
Samenvatting
Het verhaal gaat over Phinus en
Franka, die in een soort van nachtmerrie zijn beland na de dood van hun kind,
Jem.
Een half jaar na de dood van Jem gaan Phinus en Franka er maar eens een weekendje tussenuit naar het platteland in Aduard. Vanaf dat moment wordt het duidelijk hoe die twee mensen steeds meer uit elkaar groeien.
Beiden verwerken ze op een andere manier de dood, wat een ontzettende negatieve werking heeft op hun relatie. Franka is bezig met rouwen. Ze heeft veel verdriet en toont dat ook.
Phinus daarentegen, stort zich op wraak -en schuldgevoelens.
In de herberg in Aduard komen ze een oud-collega van Phinus tegen met haar man, en samen gaan ze eten. Na het eten besluiten Phinus en Franka een wandeling te maken, maar dit eindigt in slaande ruzie. Franka loopt weg, en botst tegen 2 meisjes aan die op een bruggetje zitten. Phinus denkt dat de twee meisjes het op Franka hebben voorzien en gaat Franka achterna. Als hij Franka ineengedoken ziet zitten denkt hij dat de meisjes haar hebben aangevallen. Voordat hij alles goed doorheeft heeft hij de meisjes al flink toegetakeld.
Om het goed te maken brengt hij ze dan naar huis. Na lang rijden komen ze terecht bij een daglonershuisje (dat is een oud, vervallen huisje) waar de twee meisjes, Astrid en Melanie slapen wanneer ze het laat hebben gemaakt. Vervolgens worden Franka en Phinus erin opgesloten, wanneer de meisjes zogenaamd hulp gaan halen, omdat Franka gewond is. De volgende ochtend pas kunnen ze uit het huisje komen, en even later vinden de oud-collega en haar man Phinus en Franka.
Ondertussen kom je d.m.v. terugblikken steeds meer over Phinus, Franka en Jem te weten. De moord op Jem was vreselijk. Hij ging voor de eerste keer echt uit met het meisje Sanne. Phinus was ontzettend blij voor hem en zei dat als hij haar mee nam naar een discotheek, hij meer indruk op haar zou maken dan als ze naar een café zouden gaan, dus gaf Phinus hem extra geld mee. ’s Nachts kwamen er twee politieagenten aan de deur: Jem is een paar keer in zijn hoofd geschoten.
Phinus ging als een gek achter de dader aan. De dader was Marius H. die na een verloren wedstrijd pisnijdig was en in de discotheek met een pistool stond te zwaaien. Jem vroeg aan hem waar hij nou mee bezig was en vervolgens kreeg hij een paar kogels door zijn hoofd heen.
Het wordt een grote hel. Franka is bezig met het verwerken en accepteren dat Jem dood is, terwijl Phinus bezig is met de dader. De dader krijgt een gevangenisstraf van vijf jaar wat voor Phinus absoluut onvoldoende is en gaat in hoger beroep. Dan komt er nog een grotere teleurstelling: hij krijgt maar drie jaar. Franka begint steeds minder van Phinus te begrijpen en andersom precies hetzelfde.
Het grootste dieptepunt in de relatie is dat Franka na het weekend in Aduard direct naar een vriendin toe is gegaan en daar voorlopig gaat slapen. Phinus mag niet weten waar ze slaapt en vooral niet achter haar aankomen.
Dan komt Sanne bij Phinus en vertelt dat ze zwanger is van hem (ze hadden het namelijk met elkaar gedaan na de begrafenis van Jem, omdat zo Sanne dichterbij bij Jem was). Sanne wil het kind weg laten halen alleen Phinus wil dat niet, omdat hij nu eindelijk een kind heeft die zijn genen bezit. Phinus is namelijk op jonge leeftijd al wees geworden, en Jem was eigenlijk niet zijn kind, maar van Franka’s vorige man. En omdat Franka kanker heeft gehad kan ze geen kinderen meer krijgen, dus Phinus ziet dit als een unieke kans. Het gesprek eindigt in een ruzie en later gaat Phinus op zoek naar haar. Hij belandt in een café waar hij een meisje gaat ondervragen naar Sanne. Hij bestelt twee keer twee witte wijn, maar komt erachter dat hij geen geld bij zich heeft en moet pinnen. Uiteindelijk, nadat hij zich niet kan beheersen, omdat een paar jongeren hem zitten te treiteren, verliest hij zijn beheersing en belandt hij op het politiebureau. Nadat hij alles heeft verteld, voelt hij zich opgelucht en gaat in de cel over alles nadenken. Hij verliest zijn schuldgevoel en voelt dat hij klaar is voor waar hij eigenlijk al direct mee moest beginnen na de moord op Jem: het rouwproces.
Een half jaar na de dood van Jem gaan Phinus en Franka er maar eens een weekendje tussenuit naar het platteland in Aduard. Vanaf dat moment wordt het duidelijk hoe die twee mensen steeds meer uit elkaar groeien.
Beiden verwerken ze op een andere manier de dood, wat een ontzettende negatieve werking heeft op hun relatie. Franka is bezig met rouwen. Ze heeft veel verdriet en toont dat ook.
Phinus daarentegen, stort zich op wraak -en schuldgevoelens.
In de herberg in Aduard komen ze een oud-collega van Phinus tegen met haar man, en samen gaan ze eten. Na het eten besluiten Phinus en Franka een wandeling te maken, maar dit eindigt in slaande ruzie. Franka loopt weg, en botst tegen 2 meisjes aan die op een bruggetje zitten. Phinus denkt dat de twee meisjes het op Franka hebben voorzien en gaat Franka achterna. Als hij Franka ineengedoken ziet zitten denkt hij dat de meisjes haar hebben aangevallen. Voordat hij alles goed doorheeft heeft hij de meisjes al flink toegetakeld.
Om het goed te maken brengt hij ze dan naar huis. Na lang rijden komen ze terecht bij een daglonershuisje (dat is een oud, vervallen huisje) waar de twee meisjes, Astrid en Melanie slapen wanneer ze het laat hebben gemaakt. Vervolgens worden Franka en Phinus erin opgesloten, wanneer de meisjes zogenaamd hulp gaan halen, omdat Franka gewond is. De volgende ochtend pas kunnen ze uit het huisje komen, en even later vinden de oud-collega en haar man Phinus en Franka.
Ondertussen kom je d.m.v. terugblikken steeds meer over Phinus, Franka en Jem te weten. De moord op Jem was vreselijk. Hij ging voor de eerste keer echt uit met het meisje Sanne. Phinus was ontzettend blij voor hem en zei dat als hij haar mee nam naar een discotheek, hij meer indruk op haar zou maken dan als ze naar een café zouden gaan, dus gaf Phinus hem extra geld mee. ’s Nachts kwamen er twee politieagenten aan de deur: Jem is een paar keer in zijn hoofd geschoten.
Phinus ging als een gek achter de dader aan. De dader was Marius H. die na een verloren wedstrijd pisnijdig was en in de discotheek met een pistool stond te zwaaien. Jem vroeg aan hem waar hij nou mee bezig was en vervolgens kreeg hij een paar kogels door zijn hoofd heen.
Het wordt een grote hel. Franka is bezig met het verwerken en accepteren dat Jem dood is, terwijl Phinus bezig is met de dader. De dader krijgt een gevangenisstraf van vijf jaar wat voor Phinus absoluut onvoldoende is en gaat in hoger beroep. Dan komt er nog een grotere teleurstelling: hij krijgt maar drie jaar. Franka begint steeds minder van Phinus te begrijpen en andersom precies hetzelfde.
Het grootste dieptepunt in de relatie is dat Franka na het weekend in Aduard direct naar een vriendin toe is gegaan en daar voorlopig gaat slapen. Phinus mag niet weten waar ze slaapt en vooral niet achter haar aankomen.
Dan komt Sanne bij Phinus en vertelt dat ze zwanger is van hem (ze hadden het namelijk met elkaar gedaan na de begrafenis van Jem, omdat zo Sanne dichterbij bij Jem was). Sanne wil het kind weg laten halen alleen Phinus wil dat niet, omdat hij nu eindelijk een kind heeft die zijn genen bezit. Phinus is namelijk op jonge leeftijd al wees geworden, en Jem was eigenlijk niet zijn kind, maar van Franka’s vorige man. En omdat Franka kanker heeft gehad kan ze geen kinderen meer krijgen, dus Phinus ziet dit als een unieke kans. Het gesprek eindigt in een ruzie en later gaat Phinus op zoek naar haar. Hij belandt in een café waar hij een meisje gaat ondervragen naar Sanne. Hij bestelt twee keer twee witte wijn, maar komt erachter dat hij geen geld bij zich heeft en moet pinnen. Uiteindelijk, nadat hij zich niet kan beheersen, omdat een paar jongeren hem zitten te treiteren, verliest hij zijn beheersing en belandt hij op het politiebureau. Nadat hij alles heeft verteld, voelt hij zich opgelucht en gaat in de cel over alles nadenken. Hij verliest zijn schuldgevoel en voelt dat hij klaar is voor waar hij eigenlijk al direct mee moest beginnen na de moord op Jem: het rouwproces.
Vogelvrij.
(2016, maart 1). scholieren.com. Opgehaald van
http://www.scholieren.com/boekverslag/49341
Argumentatieopdracht
Wanneer hun zoon wordt vermoord, scheiden
Phinus en Franka hun wegen qua rouw. Tijdens een weekendje weg willen ze hun
relatie verbeteren, echter maakt dit hun relatie nog slechter.
Liefde, dood, rouw.
Drie achtereenvolgende begrippen die alles te maken hebben met het geweldige
boek “Zonder genade” van Renate Dorrestein. Een mengelmoes van verhalen van
toen en van nu, die de lezer een goed beeld geeft over de drie begrippen gekoppeld
aan de hoofdpersonen.
“Zonder genade”,
zinloos geweld. De enige zoon van Phinus en Franka is omgekomen vanwege zinloos
geweld. Hoe wordt hiermee omgegaan? De twee hoofdpersonen verwerken dit elk op
hun eigen manier. De één wil hier erg open over praten, terwijl de ander juist
op wraak zint tegen de moordenaar. Door deze twee verschillende reacties op de
moord van hun zoon, kan de lezer zich zeer waarschijnlijk nestelen in één van
deze twee hoofdpersonen. Hierdoor komt er veel beleving bij het lezen van het
boek. “Zonder genade” is zeker een boek dat de lezer aan het denken zet. De
lezer gaat denken over de werkelijke en de vermeende schuld, over
voorzienigheid en toeval en over de zin van het bestaan. Ook is het boek heel
vindingrijk in elkaar gezet, spannend, niet voorspelbaar, maar toch enigszins
onwaarschijnlijk.
Een moord in een
boek zal wel de belangrijkste gebeurtenis zijn, zal de lezer denken. Echter is
de moord die gepleegd wordt in het boek uiteindelijk bijzaak. Het gaat niet om
de dood, maar om het rouwproces van de beide hoofdpersonen. Dit heeft Renate
Dorrestein heel duidelijk weten te benadrukken. Ook kwam dit extra dramatisch
over aangezien het om een idyllisch gezinsleven ging, totdat de moord
plaatsvond. Het huwelijk was overduidelijk door de moord kapot gegaan, dit werd
duidelijk gemaakt met een scène aan het begin van het boek. In die scène kwam
alles gelukkig en perfect over, waardoor de lezer op geen enkele manier het
idee kon krijgen dat het huwelijk negatief ingesteld was. Hoe mooi dit allemaal
geuit werd in het boek, geeft aan hoe geweldig dit boek is.
Van liefde samen
naar de dood, tenslotte gescheiden van elkaar beginnen aan het rouwproces. De
een begint er meteen mee, terwijl de ander nog tijd nodig heeft. Uiteindelijk,
na zijn vrouw ook te zijn kwijtgeraakt, zegt hij tegen zichzelf:
“Het kan eindelijk beginnen.”
