Boekverslag "De dochter"

      

                                                                                                                             Carin Kramer, V5B

Mijn mening

Een boek die de lezer eigenlijk voor de gek houdt, zo kan “De Dochter” van Jessica Durlacher uit worden gelegd. Eerst wordt er diep op het oorlogsverleden van de vader van de hoofdpersoon, Max, ingegaan. In principe wordt de lezer met dit verhaal een beetje op het verkeerde spoor gezet. In Max zijn adolescente jaren ontmoet hij namelijk een meisje, op wie hij verliefd wordt, van wie de vader ook in de oorlog veel heeft meegemaakt. Steeds probeert de lezer de link te vinden tussen de vader van Max en de vader van het meisje. Die link is er echter niet dus daarmee wordt de lezer al op één punt voor de gek gehouden.

Tijdens het boek wordt ook mooi gebruik gemaakt van versnellingen en vertragingen qua het vertellen. Er wordt namelijk na de eerste verhouding tussen Max en het meisje, Sabine, ineens over vijftien jaar niets verteld. Dan is er een tijdsprong gemaakt en vervolgens gaat de schrijver weer heel gedetailleerd in op bijvoorbeeld het werk van Sabine of hoe ze er op dat moment uitziet. Door die schommelingen van tijd wordt het boek zeer leuk om te lezen.

Even terugkomend op het voor de gek houden, in het boek zijn er verscheidene aanwijzingen waaruit de lezer indrukken op kan doen. Maar die indrukken moeten weer aan elkaar gekoppeld worden om te snappen hoe het uiteindelijk zit. Door die puzzel op te moeten lossen is het boek erg meeslepend en leest het ook vlot door. Wanneer de lezer de puzzel helemaal compleet heeft zal de lezer zeker zeer versteld staan.

Om al deze redenen vond ik het een mooi boek om te lezen.

Samenvatting

Wanneer de 23-jarige joodse Max Lipschitz in het Anna Frank huis komt ontmoet hij er Sabine, een meisje dat meteen op hem afstapt en een afspraak maakt. Omdat Max zelf nog wat worstelt met zijn identiteit komt de relatie langzaam op gang. Ook Sabine is wat vreemd en heeft een voortdurende honger naar alles wat er in de 2de wereldoorlog is gebeurd met de joden. Max, wiens vader het liefst over de oorlog zwijgt, ziet met verbazing toe hoe Sabine met veel geduld alle oorlogsverhalen uit zijn vader weet te wringen, wat hem begint te irriteren. Sabine geeft zelf hoog op over haar vader, een ware oorlogsheld en die nu de intelligentste en de beste vader is. Maar Max heeft haar ouders nog nooit ontmoet…

Langzaam groeien Sabine en Max naar elkaar toe en gaan ze samenwonen. Een gelukkig stel, denkt Max, tot hij op een dag thuiskomt en Sabine weg is. Zij laat een briefje achter waarin zij hem op hart drukt haar niet te zoeken en vooral ook haar ouders met rust te laten.. 
Het is vijftien jaar later als Max zijn verdwenen geliefde opnieuw ontmoet. In Frankfurt op de Buchmesse, want Max is uitgever geworden en Sabine een succesvolle fotografe. In Franfurt wordt Sabine vergezeld door een beroemde producent uit Hollywood met alweer een oerjoodse naam: Sam Zaidenweber. Sabine is zijn vertrouwelinge, zijn secretaresse, zijn archivaris en mogelijk ook zijn geliefde. Ook al het andere lijkt geen toeval meer.
Zaidenweber is niet alleen joods, hij blijkt ook van Hollandse afkomst en hij heeft ook nog eens zijn memoires geschreven. Uiteraard wil Max die graag uitgeven. Dat hij daarvoor naar Hollywood moet, is mooi meegenomen.
Wachtende op het voltooien van de memoires, begint Max in Hollywood aan zijn tweede verhouding met Sabine. Tot zij op een dag opnieuw verdwenen is. Max keert terug met het manuscript terug naar Nederland. Het zijn de memoires die als een boek in een boek onthullen dat Sabine niet het joodse meisje is waarvoor iedereen haar heeft gehouden. Integendeel, zij is de dochter van een man die juist joden heeft aangegeven en die na de oorlog zijn wandaden heeft gemaskeerd door een joodse naam aan te nemen: Edelstein. 
Max is de enige die de volledige waarheid kan overzien. Zelfs Sam Zaidenweber die met zijn memoires de clou heeft aangereikt, heeft niet kunnen bevroeden hoe de werkelijkheid in elkaar steekt. Wel heeft hij zijn boek aan Sabine opdragen. 
Kortom, als uitgever zit Max nu met een boek over verraad en vervolging en dat is opgedragen aan het resultaat van dat verraad. Bij zo'n boek hoort een catharsis en die is er ook. Natuurlijk is er woede, maar uiteindelijk wint de rationaliteit. En de liefde. Waarom zou je niet houden van een vrouw met foute ouders? Waaraan zou Sabine schuldig zijn? Het is het besef dat Max uiteindelijk doet vragen: "Wil je me vergeven?". Op dat moment wisselen slachtoffer en schuldige van plaats. 

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/44351

Argumentatieschema

Een vrouw die een man voor de gek houdt met haar verleden.

Wie is zij? Wat is haar verleden? Wie zijn haar ouders?

Allemaal vragen, die beantwoordt worden in “De Dochter” van Jessica Durlacher. De grootste vraag die aan dit boek blijft kleven is wie die dochter precies zou zijn. Wanneer er een vrouwelijk figuur ter sprake is weegt de lezer meteen af of het eventueel die dochter zou kunnen zijn. Deze constant terugkomende vraag houdt de lezer actief bij het verhaal.

De schrijver speelt in het boek met de tijd. Van zeer gedetailleerd op één bepaald moment in gaan tot vijftien jaar overslaan en vervolgens zeer eenvoudig weer door vertellen met het verhaal. Door deze verschillen in de tijd en hoe het verteld wordt, wordt de lezer gedwongen alles rustig door te lezen. In zo´n langdradig stuk kan namelijk weer een aanwijzing verteld worden die de lezer nodig heeft om de vragen te achterhalen.

De schrijfstijl van de schrijver is in principe erg simpel maar wel op een interessante manier. Het leest vlug door maar sommige delen juist ook weer niet. In delen waar zeer gedetailleerd geschreven wordt leest het iets moeilijker maar aangezien de lezer alles moet lezen om aanwijzingen op te sporen is deze schrijfstijl erg meeslepend en leest het toch ook weer snel.

De schommelingen qua liefde passen ook goed bij het verhaal. Als lezer voelt men met de hoofdpersoon mee en de lezer wil heel graag wat de hoofdpersoon ook wil. Dit komt met name door de liefde waar hij achter aan wil, maar ook door het verhaal wat ze met zich meesleept.

Het boek is verdeeld in drie delen. In het eerste deel wordt verteld over de tijd waarin de hoofdpersoon nog een adolescent is. Hij wordt verliefd op een meisje en met dat meisje deelt hij hetzelfde verleden, althans dat denkt hij. Op een dag verdwijnt ze en het tweede deel van het boek begint. Hierin is het vijftien jaar later en de hoofdpersoon komt zijn vroegere liefde tegen. Hij is erg benieuwd naar wat haar reden was om hem zomaar te verlaten, maar zij is niet van plan dat piekfijn uit te leggen. Na het tweede deel komt het derde deel waarin de hoofdpersoon eindelijk doorheeft wie zij is, wat haar verleden is, wie haar ouders zijn en dan voornamelijk haar vader.